Yağmurlu bir gün , çelimsiz, küçük bir kız çocuğu sokağın köşesine oturmuş yiyecek yada giyebileceği herhangi bir şey için dileniyordu. Üzerinde yırtık pırtık giysiler vardı. Soğuktan titriyordu, gözleri yaşlıydı, insanın içini titreten bir hali vardı. Kız dilenirken, sokaktan genç iyi görünümlü bir adam geçti. Kızın halini fark etmişti. Üzüldüğünü belli etmemek için dönüp ikinci kez bakmadı. Sonra sıcacık evine, ailesinin yanına geri döndüğünde, çok güzel hazırlanmış akşam sofrası onu bekliyordu. Sofraya oturduğunda gözünün önüne fakir kızın aç ve soğukta titreyen hali geldi. İçinde bir şeyler bu durumu kaldıramıyordu ve kızın durumuna isyan ediyordu. Sonra bir çoğumuz gibi kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah'a yöneltti; "Yüce Allah'ım böyle bir şeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük kız için bir şeyler yapmıyorsun?" diye isyanını dile getirdi. Sonra ruhunun derinliklerini tüm gücüyle titreten ve kalbini saran cevabı aldı:
"YAPTIM, SENİ YARATTIM!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder