KEŞKE AYAKKABI NUMARAM 25 OLSAYDI!

Keşke hep çocuk kalsaydım... Herkes büyümeyi isterken ve sürekli değiştirirken yüzündeki saflık maskesini, ben büyümeyi unutsaydım... Yüzümde hep çocukluk maskesi takılı kalsaydı... 

Dinlediğim her masalın ardından hayatın tozpembeliğine boğulsaydım ve inansaydım gerçekten kurdun karnının kesildiğinde babaannenin çıkacağına.... Parmak çocuklara.. Öpüldüğü zaman prens olan kurbağalara..... 

Keşke gerçeklerle hiç tanışmasaydım, aklımı bütün sorulara cevap aramasaydı... Mantık denen o asabi çehreyle hiç karşılaşmasaydım...

Büyük yaramazlıklar yapıp küçük cezalar alsaydım... Elma yanaklarım, badem gözlerim olsaydı.... Herkes bana hizmet etseydi.. Beni güldürüp eğlendirselerdi.... 

Yüzümde hiç eskimeyen kocaman gülücükler olsaydı... Anlattıklarımı herkes zor anlasaydı... 

Ayakkabı numaram yirmi beş olsaydı... Ellerim minicik, ayaklarım küçücük... Fakat hayellerim kocaman olsaydı... 

Ölüm nedir bilmeseydim.. Acı nedir tatmasaydım... Öfke nedir görmeseydim... Yalan nedir duymasaydım... Kalbim hiç kırılmasaydı veya bunları hiç anlamasaydım... 

Amerika'yı uzaklarda, herkesin gitmek istediği ama kimsenin gidemediği güzel bi yer sansaydım keşke.. 

Her çocuğu benim gibi mutlu sansaydım.. 

Bilmeseydim savaşı.. Duymasaydım Filistin'in, Lübnan'ın çığlıklarını...

Keşke hep çocuk kalsaydım.. Avucuma denizi doldurabilseydim.. Kuşlar gibi özgürce uçabilseydim... Hayallerle yaşasaydım.. Masallarda dolaşsaydım... 

Baş parmağımı diğerine değdirip birdenbire tekrar çocuk olsaydım!!!!